Aiuto di Dio - è in noi stessi che lo troviamo / Help from God - we will find it within / l’Aide de Dieu - c’est en nous que nous la trouvons / Hilfe von Gott - müssen wir selber finden

"È quando devono attraversare delle prove, è quando soffrono che i credenti si fanno più domande riguardo a Dio, alla Sua esistenza, alla Sua volontà... E soprattutto si domandano se Egli verrà in loro aiuto. Molti si lamentano di non ricevere risposta né aiuto. Perché? Perché si pongono tali domande come se Dio fosse un essere totalmente esterno a loro. Quando capiranno che Dio abita in loro, e quando attraverso tutte le prove continueranno a legarsi a Lui, si sentiranno guidati, illuminati, sostenuti.

Chi soffre, spesso si sente molto solo, abbandonato da tutti. Allora perché deve anche perdere, per negligenza e ignoranza, l'unico aiuto, l'unico vero conforto che possa ricevere? Tale aiuto e tale conforto si trovano nella presenza di Dio in lui. Quando egli prega, non si rivolge unicamente al Creatore del cielo e della terra, un Essere talmente lontano che non si riesce nemmeno a concepirlo, ma a una potenza che dimora in lui e con la quale non deve mai perdere il contatto."

"When humans go through hardships, when they suffer, that is when they question themselves most about God – does he exist, what is his will, but especially, will he come to their aid? And many complain that they receive neither answers nor help. Why? Because they are asking themselves these questions as if God were a being completely exterior to them. When they understand that God lives within them, they will maintain their connection with him through all the hard times, and they will feel guided, enlightened and supported.
Those who are suffering often feel very lonely and abandoned by everyone. Then why must they also lose, through their own neglect and ignorance, the only true help and comfort they can receive? This help and this comfort are to be found in the presence of God within them. And when they pray, they are addressing not only the Creator of heaven and earth, a being so distant they cannot even imagine him, but also a power living in them, with which they should never lose contact."

"Quand ils ont à traverser des épreuves, quand ils souffrent, c’est à ce moment-là que les croyants se posent le plus de questions sur Dieu, son existence, sa volonté… Et surtout, est-ce qu’Il viendra les secourir ? Beaucoup se plaignent de ne recevoir ni réponse ni secours. Pourquoi ? Parce qu’ils se posent ces questions comme si Dieu était un être totalement extérieur à eux. Quand ils comprendront que Dieu habite en eux et quand à travers toutes les épreuves ils persisteront à se lier à Lui, ils se sentiront guidés, éclairés, soutenus.

Celui qui souffre se sent souvent très seul, abandonné de tous. Alors pourquoi doit-il perdre encore, par négligence, par ignorance, la seule aide, le seul réconfort véritable qu’il puisse recevoir ? Cette aide, ce réconfort se trouvent dans la présence de Dieu en lui. Lorsqu’il prie, il ne s’adresse pas seulement au Créateur du ciel et de la terre, un Être tellement éloigné qu’on n’arrive même pas à Le concevoir, mais à une puissance qui l’habite, lui, et avec laquelle il ne doit jamais perdre le contact."

"Wenn sie Prüfungen durchstehen müssen, wenn sie leiden, in solchen Momenten stellen sich die Gläubigen am meisten Fragen über Gott, über Seine Existenz, Seinen Willen; aber vor allem fragen sie sich, ob Er sie retten wird. Viele klagen, sie erhielten weder Antwort noch Hilfe. Warum? Weil sie sich diese Fragen so stellen, als ob Gott ein völlig außerhalb von ihnen liegendes Wesen sei. Wenn sie begreifen, dass Gott in ihnen wohnt, dann werden sie sich durch alle ihre Prüfungen hindurch beharrlich mit Ihm verbinden und sich geführt, erhellt und unterstützt fühlen. 

Wer leidet, der fühlt sich oft sehr einsam und von allen verlassen. Warum sollte er dann durch Unwissenheit und Nachlässigkeit auch noch die einzige Hilfe, die einzige echte Aufmunterung, die er bekommen kann, verlieren? Diese Hilfe, dieser Halt, findet sich als Gegenwart Gottes in ihm. Und wenn er betet, dann richtet er sich nicht nur an den Schöpfer des Himmels und der Erde, an dieses so ferne Wesen, das er sich nicht einmal vorstellen kann, sondern er richtet sich an eine Macht, die in ihm wohnt und mit der er niemals den Kontakt verlieren darf."

"É quando têm de passar por provações, quando sofrem, que os crentes mais se questionam sobre Deus, a sua existência, a sua vontade… E, sobretudo, se Ele virá socorrê-los. Muitos queixam-se de que não recebem resposta nem ajuda. Porquê? Porque colocam estas questões como se Deus fosse um ser totalmente exterior a eles. Quando compreenderem que Deus habita neles e quando, ao passarem por todas as provações, persistirem em se ligar a Ele, sentir-se-ão guiados, com ideias claras, apoiados. 
É frequente aqueles que sofrem sentirem-se sós, abandonados por todos. Então, por que é que hão de ainda perder, por negligência, por ignorância, a única ajuda, o único conforto verdadeiro, que podem receber? E encontram essa ajuda e esse conforto na presença de Deus neles. Quando oram, eles não se dirigem somente ao Criador do céu e da terra, um Ser tão distante que nem sequer se consegue concebê-l’O, mas a um poder que habita neles próprios e com o qual nunca devem perder o contacto."

"Когда приходится проходить через испытания, через страдания, именно в такие моменты верующие больше всего задаются вопросами о Боге, о Его существовании, о Его воле, а главным образом о том, придёт ли Он их спасти. Многие жалуются на то, что не получают ни ответа, ни помощи. Почему? Потому что они задают себе эти вопросы так, будто Бог является существом полностью внешним для них самих. Когда они поймут, что Бог живёт в них, когда при любых испытаниях они будут продолжать упорно с Ним связываться, они почувствуют, что их направляют, освещают, поддерживают.
Тот, кто страдает, часто ощущает себя очень одиноким, всеми покинутым. Так почему же он должен из-за небрежности, незнания терять ещё и ту единственную помощь, единственное истинное утешение, что он мог бы получить? Эта помощь и это утешение — в присутствии Бога в нём самом. Когда он молится, он обращается не только к Создателю неба и земли, Существу настолько далёкому, что мы не можем Его себе даже представить, но к силе, живущей в нём самом, и с которой он никогда не должен терять связь."

"É quando têm de passar por provações, quando sofrem, que os crentes mais se questionam sobre Deus, a sua existência, a sua vontade… E, sobretudo, se Ele virá socorrê-los. Muitos queixam-se de que não recebem resposta nem ajuda. Porquê? Porque colocam estas questões como se Deus fosse um ser totalmente exterior a eles. Quando compreenderem que Deus habita neles e quando, ao passarem por todas as provações, persistirem em se ligar a Ele, sentir-se-ão guiados, com ideias claras, apoiados. 
É frequente aqueles que sofrem sentirem-se sós, abandonados por todos. Então, por que é que hão de ainda perder, por negligência, por ignorância, a única ajuda, o único conforto verdadeiro, que podem receber? E encontram essa ajuda e esse conforto na presença de Deus neles. Quando oram, eles não se dirigem somente ao Criador do céu e da terra, um Ser tão distante que nem sequer se consegue concebê-l’O, mas a um poder que habita neles próprios e com o qual nunca devem perder o contacto."

Gods hulp - we vinden haar in ons

"Wanneer zij beproevingen moeten doorstaan, wanneer zij lijden, stellen de gelovigen zich de meeste vragen over God, over zijn bestaan, over zijn wil… En vooral of Hij hen zal komen helpen? Velen klagen dat zij geen antwoord noch hulp ontvangen. Waarom? Omdat ze zich deze vragen stellen alsof God een wezen is dat geheel buiten hen bestaat. Wanneer ze zullen begrijpen dat God in hen woont, en wanneer ze tijdens al hun ontberingen erin zullen volharden om met Hem verbonden te blijven, zullen ze zich geleid, verlicht en gesteund voelen. 
Wie lijdt, voelt zich vaak erg eenzaam, door iedereen verlaten. Waarom moet hij dan ook nog door verwaarlozing en onwetendheid de enige hulp, de enige echte troost, verliezen die hij kan ontvangen? Die hulp, die troost bevinden zich in de aanwezigheid van God in hem. Wanneer hij bidt, richt hij zich niet alleen tot de Schepper van hemel en aarde, een Wezen dat zo hoog boven ons verheven is dat wij het zelfs niet kunnen bevatten, maar ook tot een macht die in hem woont, en waarmee hij nooit het contact mag verliezen."

Ajutorul Domnului - îl vom găsi în noi
"Numai atunci când au de trecut nişte încercări, când suferă, numai în acel moment credincioșii îşi pun din ce în ce mai multe întrebări despre Dumnezeu, despre existenţa, voinţa sa... Dar mai ales, dacă El le va sări în ajutor? Mulţi se plâng că nu primesc nici un răspuns, nici un ajutor. De ce? Fiindcă ei îşi pun aceste întrebări ca şi cum Dumnezeu ar fi o fiinţă complet exterioară lor. Atunci când vor înţelege că Dumnezeu locuieşte în ei și vor insista prin toate încercărilor lor să se lege de El, ei vor simţi ghidați, luminați, susținuți.
Acela care suferă se simte deseori foarte singur, părăsit de toţi. De ce să mai piardă atunci, din neglijenţă, din neştiinţă, singurul ajutor, singura adevărată consolare ce o poate primi? Acest ajutor, această consolare se găsesc în prezenţa Domnului în sinea sa. Iar atunci când se roagă, el nu se adresează numai Creatorului cerului şi al pământului, acea Fiinţă atât de îndepărtată de el încât nu poate nici măcar să şi-o închipuie, ci unei puteri care îl locuieşte, şi cu care nu trebuie să piardă niciodată contactul."

"Όταν πρόκειται να περάσουν δοκιμασίες, όταν υποφέρουν, τότε ακριβώς οι πιστοί θέτουν τα περισσότερα ερωτήματα σχετικά με τον Θεό, την ύπαρξή Του, το θέλημά του... Και το κύριο ερώτημα είναι: Θα με βοηθήσει ο Θεός; Πολλοί παραπονιούνται ότι δεν λαμβάνουν απάντηση ούτε βοήθεια. Γιατί; Γιατί τα ερωτήματα αυτά τα θέτουν σαν να ήταν ο Θεός κάτι που βρίσκεται εντελώς έξω απ’ αυτούς. Όταν καταλάβουν ότι ο Θεός κατοικεί μέσα τους, και όταν, παρά τις δοκιμασίες, εξακολουθούν αταλάντευτα να συνδέονται μαζί Του, τότε θα αισθανθούν καθοδήγηση, φώτιση, υποστήριξη.
Όποιος υποφέρει έχει συχνά την τάση να αισθάνεται ότι είναι μόνος, ότι τον έχουν εγκαταλείψει όλοι. Γιατί λοιπόν, από αμέλεια και άγνοια, να χάσει τη μόνη αληθινή βοήθεια και ενδυνάμωση που μπορεί να έχει; Αυτή η βοήθεια κι αυτή η δύναμη, βρίσκονται στην παρουσία του Θεού, δηλαδή μέσα του. Όταν προσεύχεται, δεν απευθύνεται μόνο στον Δημιουργό του Ουρανού και της Γης, ένα πλάσμα τόσο μακρυνό και άπιαστο, αλλά σε μία δύναμη η οποία κατοικεί μέσα του, και με την οποία δεν πρέπει ποτέ να χάνει την επαφή."

"Твърде много песимисти се мислят за големи философи и това, което е невероятно е фактът, че успяват да убедят и другите. Всъщност това са твърде амбициозни хора, които желаят непостижими неща, и са неспособни да ги осъществят. Вследствие на това те изпадат в мизантропия и тъга. Това ги довежда да отчайващо схващане за живота и за хората и навсякъде те се опитват да излагат тези свои възгледи, въобразявайки си, че проявяват трезва мисъл и прозорливост. Никак даже, а дори напротив – тяхната смътна представа се дължи на мрачните им настроения.
Не е забранено да изпитваме тъга, но само за трудностите и нещастията на другите хора, а не заради неосъществени лични желания. Този, който често изпада в такова състояние трябва да осъзнае, че не е напреднал в своето развитие, защото този песимизъм, общо казано, е вдъхновен от низшата му природа. Затова нека положи всички усилия, за да се избави от това състояния – в противен случай той никога няма да познае истинския живот. "
o pensamento do dia - Omraam Mikhaël Aïvanhov