venerdì 19 giugno 2015

Mondo fisico e mondo spirituale - noi possediamo degli organi che ci permettono di vivere sia nell’uno sia nell’altro / Worlds, physical and spiritual - we have organs for living in both / Monde physique et monde spirituel - nous possédons des organes qui nous permettent de vivre dans l’un et dans l’autre / El Mundo físico y el mundo espiritual - nosotros poseemos órganos que nos permiten vivir en el uno y en el otro / Lume fizică și lume spirituală - noi posedăm niște organe ce ne permit să trăim în una și în alta

"L’essere umano possiede un'anima che può realizzarsi pienamente solo nell’immensità, nell’infinito. Perciò, anche se il mondo fisico – che egli percepisce grazie agli organi di senso e che con la sua varietà suscita un grande interesse – gli è utile e indispensabile, lo soddisfa solo in parte, dunque non è sufficiente a colmare la sua esistenza. 
Perché i bambini amano così tanto le fiabe? E perché anche la maggior parte degli adulti appena può si rifugia in universi strani, nei mondi della fantasia, dell’irrazionale? Perché si tratta di un bisogno innato dell’essere umano: Dio lo ha creato per vivere nei due mondi, oggettivo e soggettivo, visibile e invisibile, materiale e spirituale. Egli possiede quindi le capacità per entrare in relazione con questi due mondi e ha bisogno di entrambi. Tuttavia non bisogna confondere: la realtà che egli percepisce grazie ai suoi organi di senso fisici (il tatto, il gusto, l’odorato, l'udito e la vista) non è quella che egli percepisce grazie ai suoi organi di senso spirituali: l’aura, il plesso solare, il centro Hara e i chakra. Sono due mondi diversi per conoscere i quali sono necessari “strumenti” diversi, che egli deve imparare a utilizzare. "
"Human beings have a soul that can only find fulfilment in vastness, in the infinite. That is why, even if the physical world they perceive with their sense organs is useful, even indispensable, and its variety fascinating, the satisfaction is partial and is not enough to fulfil their life.
Why do children love fairy tales so much? And why do most adults take refuge as soon as they can in strange universes, in the fantastic and the irrational? Because it is an innate human need: God created them to live in two worlds, the objective and the subjective, the visible and the invisible, the material and the spiritual. So they have the ability to engage with these two worlds, and they need both. Only, they must not confuse things: the reality they perceive through their physical sense organs (touch, taste, smell, hearing and sight) is not the same reality they perceive through their spiritual sense organs (their aura, solar plexus, hara centre and chakras). These are two different worlds, and to get to know them they must learn how to use different ‘tools’. "

"L’être humain possède une âme qui ne peut s’épanouir que dans l’immensité, dans l’infini. C’est pourquoi même si le monde physique qu’il perçoit grâce aux organes des sens lui est utile, indispensable, et présente de par sa variété un grand intérêt, il ne le satisfait qu’en partie, il ne suffit pas à remplir son existence.
Pourquoi les enfants aiment-ils tellement les contes ? Et pourquoi les adultes aussi dans leur majorité, se réfugient-ils dès qu’ils le peuvent dans des univers étranges, le fantastique, l’irrationnel ? Parce que c’est un besoin inné de l’être humain : Dieu l’a créé pour vivre dans les deux mondes, objectif et subjectif, visible et invisible, matériel et spirituel. Il possède donc les capacités pour entrer en relation avec ces deux mondes et il a besoin des deux. Seulement, il ne faut pas confondre : la réalité qu’il perçoit grâce à ses organes des sens physiques (le toucher, le goût, l’odorat, l’ouïe, la vue) n’est pas celle qu’il perçoit grâce à ses organes des sens spirituels : l’aura, le plexus solaire, le centre Hara, les chakras. Ce sont deux mondes différents dont la connaissance nécessite des « instruments » différents qu’il doit apprendre à utiliser."

"Der Mensch besitzt eine Seele, die sich nur in der unendlichen Weite entfalten kann. Selbst wenn die mit seinen Sinnesorganen erfahrbare physische Welt für ihn nützlich, ja unersetzlich ist und ihn durch ihre Vielfalt sehr interessiert, kann sie ihn doch nur teilweise befriedigen, und reicht nicht aus, sein Leben zu erfüllen.
Warum lieben Kinder die Märchen so sehr? Und warum flüchtet auch die Mehrheit der Erwachsenen, wann immer möglich, in fremde Universen, phantastische, irrationale Geschichten? Weil dies ein dem Menschen angeborenes Bedürfnis ist: Gott hat ihn geschaffen, um in den beiden Welten, der objektiven und der subjektiven, der sichtbaren und der unsichtbaren, der materiellen und der spirituellen Welt, zu leben. Nur sollte man sie nicht verwechseln. Die mit den physischen Sinnesorganen (dem Tastsinn, dem Geschmack, dem Geruchssinn, dem Gehör und dem Sehsinn) wahrgenommene Realität ist nicht dieselbe wie jene, die der Mensch dank seiner spirituellen Sinnesorgane, der Aura, dem Sonnengeflecht, dem Harazentrum, den Chakras, wahrnehmen kann. Es sind zwei verschiedene Welten, deren Erkenntnis unterschiedlicher »Werkzeuge« bedarf, und man muss lernen, diese zu verwenden."

"El ser humano posee un alma que sólo puede expandirse en la inmensidad, en lo infinito. Por eso, aunque el mundo físico que percibe gracias a los órganos de los sentidos le es útil, indispensable, y presenta por su variedad un gran interés, sólo puede satisfacerle en parte, y no basta para llenar su existencia.
¿Por qué les gustan tanto los cuentos a los niños? ¿Y por qué también la mayoría de los adultos se refugian, en cuanto pueden, en unos universos extraños, de lo fantástico e irracional? Porque se trata de una necesidad innata del ser humano: Dios lo ha creado para vivir en los dos mundos, objetivo y subjetivo, visible e invisible, material y espiritual. Posee pues las capacidades para entrar en relación con estos dos mundos y tiene necesidad de los dos. Pero no debe confundirlos: la realidad que percibe gracias a sus órganos de los sentidos físicos (tacto, gusto, olfato, oído y vista) no es la que percibe con sus órganos de los sentidos espirituales: el aura, el plexo solar, el centro Hara y los chacras. Se trata de dos mundos diferentes cuyo conocimiento necesita de «instrumentos» diferentes que deben aprender a utilizar."

"O ser humano possui uma alma que só pode desenvolver-se na imensidão, no infinito. Por isso, embora o mundo físico que ele perceciona graças aos órgãos dos sentidos lhe seja útil, indispensável, e apresente, pela sua variedade, um grande interesse, este só o satisfaz em parte, não é suficiente para preencher a sua existência.
Por que é que as crianças gostam tanto de contos? E por que é que também a maioria dos adultos, quando podem, se refugiam em universos estranhos, no fantástico, no irracional? Porque isso é uma necessidade inata do ser humano: Deus criou-o para viver nos dois mundos, objetivo e subjetivo, visível e invisível, material e espiritual. Por isso, ele tem capacidades para entrar em relação com esses dois mundos e necessita de ambos. Mas é preciso não confundir: a realidade que ele perceciona graças aos seus órgãos dos sentidos físicos (o tato, o paladar, o odor, o ouvido e a vista) não é a que ele perceciona graças aos seus órgãos dos sentidos espirituais: a aura, o plexo solar, o cento Hara, os chacras. São dois mundos diferentes cujo conhecimento exige “instrumentos” diferentes, que ele deve aprender a utilizar."

"Человек обладает душой, которая может расцвести только в бесконечности, в необъятности. Вот почему, хотя физический мир, который он воспринимает благодаря своим органам чувств, ему полезен, необходим и представляет большой интерес своим разнообразием, все же этого мира недостаточно, чтобы наполнить его существование. 
Почему дети так любят сказки? И почему также большинство взрослых, как только представится возможность, укрываются в странном мире, мире фантастики, мире иррационального? Потому что это врожденная потребность человека, созданная Богом для жизни в двух мирах, объективном и субъективном, видимом и невидимом, материальном и духовном. Человек обладает способностями входить в контакт с двумя мирами, и он нуждается в обоих. Только не нужно путать. Реальность, которую он воспринимает с помощью своих физических органов чувств (тактильное ощущение, вкус, обоняние, слух, зрение), не такова, какую он воспринимает благодаря органам чувств духовным: аура, солнечное сплетение, центр Хара, чакры. Это два различных мира, познание которых требует разных «инструментов», которыми нужно учиться пользоваться. "

"Ființa umană posedă un suflet ce se poate împlini numai în imensitate, în infinit. De aceea, chiar dacă lumea fizică ce o percepe datorită organelor simțului îi este utilă, indispensabilă, și prezintă un mare interes prin varietatea ei, ea nu este satisfăcută decât în parte, nu îi este suficientă pentru a-i umple existența.
De ce copiilor le plac atât de mult poveștile? Și de ce, cei mai mulți adulți se refugiază, de îndată ce pot, în niște universuri stranii, în fantastic, în irațional? Fiindcă este o nevoie înnăscută a ființei umane: Dumnezeu a creat-o pentru a trăi în cele două lumi, obiectivă și subiectivă, vizibilă și invizibilă, materială și spirituală. Ea posedă astfel capacitățile de a intra în legătură cu aceste două lumi și are nevoie de amândouă. Numai că nu trebuie să existe vreo confuzie: realitatea ce o percepe datorită organelor sale de simț fizice (pipăitul, gustul, mirosul, auzul, văzul) nu este cea percepută datorită organelor sale de simț spirituale: aura, plexul solar, centrul Hara, chakrele. Sunt două lumi diferite a căror cunoaștere necesită niște „instrumente” diferite pe care trebuie să învețe să le folosească. "

"Ο άνθρωπος έχει μια ψυχή η οποία μόνο στην απεραντοσύνη και στο άπειρο μπορεί ν’ ανοίξει τα φτερά της. Έτσι, όσο κι αν ο φυσικός κόσμος, τον οποίο αντιλαμβάνεται με τα αισθητήρια όργανα, της είναι χρήσιμος αν όχι απαραίτητος, όσο κι αν παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον χάρις στην ποικιλομορφία του, την ικανοποιεί μόνο εν μέρει, δεν αρκεί για να γεμίσει την ύπαρξή της.
Γιατί τα παιδιά αγαπούν τόσο τα παραμύθια; Και γιατί οι ενήλικες, με την πρώτη ευκαιρία καταφεύγουν σε κόσμους παράξενους, φανταστικούς, παράλογους; Γιατί αυτό αποτελεί έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου: Ο Θεός τον έπλασε για να ζει και στους δύο κόσμους, αντικειμενικό και υποκειμενικό, ορατό και αόρατο, υλικό και πνευματικό. Είναι συνεπώς προικισμένος με ικανότητες προσπέλασης και των δύο κόσμων, και τους έχει ανάγκη και τους δύο. Μόνο που δεν πρέπει να συγχέονται τα δύο επίπεδα: Άλλη η πραγματικότητα που αντιλαμβάνεται με τις σωματικές του αισθήσεις (αφή, γεύση, όσφρηση, ακοή, όραση), και άλλη η πραγματικότητα που αντιλαμβάνεται με τα όργανα των πνευματικών του αισθήσεων (αύρα, ηλιακό πλέγμα, κέντρο Χάρα, τσάκρα). Είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι, οπότε, για να τους γνωρίσουν οι άνθρωποι, χρειάζονται διαφορετικά (τρόπος του λέγειν) εργαλεία, και οφείλουν να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν τα εργαλεία αυτά."

"Съвсем обикновените упражнение за концентрация, за себевладеене – дори само за няколко минути – са способни да допринесат голяма полза на много хора. Но явно те нямат време. Добре, след като нямат време да живеят в мир, хармония и светлина, как намират време да живеят в безпокойство, раздори и невежество?
В живота ни със сигурност се случва да бъдем нещастни, тъжни, изпълнени с обезсърчение, по-малка е вероятността да сме щастливи, силни, ведри. Защо ? Заради любимия израз на всички – "Нямам време!" Ето един удобен начин да оправдаят мързела и пасивността си. Няма време за учене, молитва и упражнения. А с какво се занимават всички онези, които нямат време? Най-често с празни работи. Да твърдите, че нямате време, може да бъде извинение пред слепците и невежите, но не и пред Небето."

Pablo Picasso - Seated woman in garden, 1938


il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov

Nessun commento:

Posta un commento