Scoraggiamento - un rimedio: rimanere estasiati davanti all'opera divina / Discouragement - a remedy: wonder at the work of the divine / le Découragement - un remède : s’émerveiller devant l’œuvre divine / Entmutigung - Bewunderung göttlicher Werke heilt sie

"È già accaduto che, in un attimo di scoraggiamento, alcuni artisti abbiano distrutto certe loro opere. È normale non essere mai totalmente soddisfatti delle proprie creazioni, ma perché arrivare al punto di distruggerle? Quegli artisti non solo hanno fatto del male a se stessi, ma hanno anche privato l'umanità di grandi tesori. La motivazione del loro gesto deriva dal fatto che essi erano rimasti troppo concentrati su se stessi, sulle proprie difficoltà, le proprie angosce, i propri tormenti. Non avevano saputo uscire dai limiti del proprio sé per mettersi in contatto con tutto ciò che di buono e bello esiste negli esseri umani e nella creazione. Solo questo atteggiamento avrebbe potuto proteggerli impedendo loro di dirigere quell'insoddisfazione contro la propria opera.
Come questi artisti, anche gli spiritualisti possono attraversare periodi di scoraggiamento, poiché percorrono un cammino difficilissimo e possono essere tentati di rinnegare il proprio impegno. Provino invece a rimanere in ammirazione davanti alle opere di Dio in ammirazione davanti ai servitori di Dio, e quell'ammirazione li metterà al riparo dalla tristezza e dalla disperazione che le imperfezioni di cui soffrono possono ispirare loro. "

"In moments of discouragement, artists have been known to destroy some of their works. It is normal to never be quite satisfied with one’s creations, but why go so far as to destroy them? Not only have those artists harmed themselves, but they have also deprived mankind of great treasures. The reason for such a gesture is that they remained too centred on themselves, on their difficulties, their anxieties, their torments. They were not able to go beyond the limits of their ego to get in touch with all that is good and beautiful in human beings and in nature. That is the only attitude that could have protected them, preventing them from taking out their dissatisfaction on their work.
Like artists, those on a spiritual path can go through periods of discouragement, for they are on a very difficult path, and they can be tempted to go back on their commitment. But if they can wonder at God’s works, wonder at God’s servants, that feeling will protect them from the sadness and despair that their own shortcomings can inspire in them."

"Il est arrivé que, dans un moment de découragement, des artistes détruisent certaines de leurs œuvres. Il est normal de ne jamais être totalement satisfait de ses créations, mais pourquoi aller jusqu’à les détruire ? Non seulement ces artistes se sont fait du mal à eux-mêmes, mais ils ont aussi privé l’humanité de grands trésors. La raison de leur geste, c’est qu’ils étaient restés trop centrés sur eux-mêmes, sur leurs difficultés, leurs angoisses, leurs tourments. Ils n’avaient pas su sortir des limites de leur moi pour se mettre en contact avec tout ce qu’il y a de bon et de beau chez les humains et dans la création. Seule cette attitude aurait pu les protéger en les empêchant de tourner leur insatisfaction contre leur œuvre.
Comme ces artistes, les spiritualistes peuvent passer par des périodes de découragement, car ils marchent sur un chemin très difficile, et ils peuvent être tentés de renier leur engagement. Mais qu’ils s’émerveillent devant les œuvres de Dieu, qu’ils s’émerveillent des serviteurs de Dieu, et cet émerveillement les mettra à l’abri de la tristesse et du désespoir que peuvent leur inspirer leurs propres imperfections."

"In einem Augenblick der Entmutigung ist es schon vorgekommen, dass Künstler eines oder mehrere ihrer Meisterwerke zerstörten. Es ist normal, dass man nie absolut befriedigt ist von seinen Werken, aber warum so weit gehen und sie zerstören? Sie fügten nicht nur sich selbst einen Schmerz zu, sondern brachten außerdem die Menschheit um großartige Schätze. Der Grund für ihre Tat war, dass sie sich zu sehr auf sich selbst, auf ihre Schwierigkeiten, Ängste und Qualen konzentrierten. Sie vermochten nicht, aus den Grenzen ihres Ichs herauszutreten, um sich mit allem Guten und Schönen der Menschheit und der Natur zu verbinden. Allein diese Haltung hätte sie schützen können und hätte verhindert, dass sich ihre Unzufriedenheit gegen ihr eigenes Werk richtet.
Ebenso wie die Künstler können auch die Spiritualisten Phasen der Entmutigung durchlaufen, weil sie einen sehr schwierigen Weg gehen und versucht sein können, ihr Engagement zu verleugnen. Aber sie sollen entzückt sein über Gottes Werke, sie sollen entzückt sein über die Diener Gottes. Durch dieses mitreißende Gefühl beheben sie die Niedergeschlagenheit und Entmutigung, welche ihre eigenen Unvollkommenheiten auslösen können."

"Algunos artistas, en momentos de desánimo, destruyen varias de sus obras. Es normal no sentirse siempre totalmente satisfecho de sus creaciones, pero ¿por qué destruirlas? No solamente estos artistas se hacen daño a sí mismos, sino que de esta forma privan de grandes tesoros a la humanidad. La razón de su gesto, es que estaban demasiado centrados en sí mismos, en sus dificultades, sus angustias, sus tormentos. No supieron salir de los límites de su ego para ponerse en contacto con todo lo bueno y hermoso que hay en los humanos y en la creación. Sólo esta actitud hubiera podido protegerles impidiéndoles dirigir su insatisfacción contra su obra.
Como estos artistas, los espiritualistas pueden pasar por periodos de desánimo, porque andan por un camino muy difícil, y pueden sentirse tentados a renegar de su vocación. Pero que se maravillen ante las obras de Dios, que se maravillen de los servidores de Dios, y este arrobamiento les protegerá de la tristeza y de la desesperación que pueden inspirarles sus propias imperfecciones."

"Были случаи, когда в момент уныния, художники уничтожали некоторые свои произведения. Вполне естественно не всегда быть удовлетворённым своими работами, но зачем доходить до их уничтожения? Эти художники не только причинили зло самим себе, но они ещё и лишили человечество великих сокровищ. Причина их поступка в том, что они оставались слишком сконцентрированными на самих себе, на своих трудностях, тревогах, муках. Они не могли выйти за пределы собственного «я», чтобы войти в контакт со всем, что есть хорошего и прекрасного у людей и в Мироздании. Только такое отношение могло бы их защитить и помешать направить собственную неудовлетворённость на свои произведения.
Как и эти художники, духовные люди могут проживать периоды упадка духа, так как они идут по очень трудной дороге, и может возникнуть искушение отречься от своего пути. Но пусть они восхищаются работой Бога, пусть восхищаются служителями Бога, и это восхищение их защитит от грусти и отчаяния, которые вызваны их собственным несовершенством."

"Já aconteceu a artistas, em momentos de desânimo, destruírem algumas das suas obras. É normal nunca estar totalmente satisfeito com as suas criações, mas porquê ir ao ponto de as destruir? Esses artistas não só fizeram mal a si próprios, como privaram a humanidade de grandes tesouros. O motivo do seu gesto foi que eles estavam demasiado centrados neles mesmos, nas suas dificuldades, nas suas angústias, nos seus tormentos. Não souberam sair dos limites do seu eu para se porem em contacto com tudo o que há de bom e de belo nos humanos e na criação. Só esta atitude poderia tê-los protegido, impedindo-os de virarem a sua insatisfação contra a sua obra.
Tal como esses artistas, os espiritualistas podem passar por períodos de desânimo, pois seguem por um caminho muito difícil e podem ser tentados a renegar o seu compromisso. Mas, se eles se maravilharem perante as obras de Deus e com os servidores de Deus, esse deslumbramento protegê-los-á da tristeza e do desespero que as suas próprias imperfeições podem inspirar-lhes."

Ontmoediging - een remedie: verrukking over de goddelijke schepping

"Het is voorgekomen dat, in een moment van ontmoediging, kunstenaars (schilders, componisten, dichters, schrijvers van romans en toneelstukken) sommige van hun meesterwerken vernietigen. Het is normaal dat je nooit helemaal tevreden bent over je scheppingen, maar waarom zou je ze dan vernietigen? Zij hebben niet alleen zichzelf kwaad berokkent, maar ook aan de mensheid grote schatten onthouden. De reden van hun daad is, dat ze te zeer op zichzelf gericht waren, op hun problemen, hun angsten, hun kwellingen. Zij wisten niet te ontsnappen aan de beperkingen van hun ego om in contact te komen met alles wat goed en mooi is in de mensen en in de schepping. Alleen deze houding had hen kunnen beschermen en had kunnen voorkomen dat zij hun ontevredenheid op hun werk afreageerden.
Net zoals een kunstenaar kan ook een spiritualist perioden van ontmoediging doormaken, want hij gaat een zeer moeilijke weg en kan worden verleid zijn verbintenis te verloochenen. Hoe? Door in verrukking te staan voor de werken en de dienaren van God. Dankzij die verwondering beschermt hij zichzelf tegen het verdriet en de wanhoop, waartoe zijn eigen onvolkomenheden hem kunnen drijven."

Descurajarea - un remediu: să ne minunăm în fața operei divine

"S-a întâmplat ca, în nişte clipe de descurajare, unii artişti să-şi distrugă unele opere. Este normal să nu fii niciodată pe deplin mulțumit de propriile creații, dar de ce să le distrugi? Nu numai că acești artiști şi-au făcut rău lor înşişi, dar ei au lipsit omenirea de ceva măreţ, frumos. Motivaţia gestului lor rezidă în faptul că s-au concentrat prea mult asupra lor înşişi, asupra greutăţilor, neliniştilor, chinurilor lor. Ei nu au ştiut să-şi depăşească limitele eului propriu pentru a intra în contact cu tot ce este bun şi frumos la oameni şi în natură. Numai această atitudine i-ar fi putut ocroti, împiedicându-i să-şi îndrepte nemulţumirea împotriva creaţiei lor.
Asemenea acestor artiști, spiritualiștii pot trece prin nişte perioade de descurajare, deoarece ei străbat o cale dificilă şi pot fi tentați să-și renege angajamentul. Să se minuneze în faţa creaţiilor Domnului, să se minuneze de slujbașii săi, iar această uimire îi va pune la adăpost de tristețea și disperarea provocate de propriile imperfecțiuni."

"Συμβαίνει στους καλλιτέχνες σε στιγμές αποθάρρυνσης να καταστρέφουν κάποια έργα τους. Είναι φυσικό να μην είναι ποτέ πλήρως ικανοποιημένοι από τις δημιουργίες τους, αλλά γιατί να φτάσουν μέχρι την καταστροφή; Όχι μόνο κάνουν κακό στον εαυτό τους, αλλά στερούν ενδεχομένως και την ανθρωπότητα από μεγάλους θησαυρούς. Η αιτία της πράξης τους είναι ότι ήταν πολύ επικεντρωμένοι στον εαυτό τους, στις δυσκολίες, στα άγχη, τα βάσανά τους. Δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τα όρια του εγώ τους και να έρθουν σε επαφή με ό,τι ωραίο και καλό υπάρχει μέσα στην πλάση. Μόνο μια τέτοια στάση θα ήταν ικανή να τους προστατέψει εμποδίζοντάς τους να στρέψουν την προσωπική τους δυσαρέσκεια ενάντια στο έργο τους.
Όπως αυτοί οι καλλιτέχνες έτσι και οι άνθρωποι του πνεύματος μπορεί να περνούν περιόδους αποθάρρυνσης, γιατί βαδίζουν ένα δρόμο πολύ δύσκολο και μπορεί να μπουν στον πειρασμό να τον απαρνηθούν. Ας αισθανθούν όμως θαυμασμό εμπρός στα έργα του Θεού και στα πλάσματα που τον υπηρετούν, και, μένοντας έτσι έκθαμβοι, θα είναι προφυλαγμένοι από τη θλίψη και την αποθάρρυνση που μπορεί να τους προκαλέσουν οι δικές τους ατέλειες."

"Както всяко нещо в природата, физическото ни тяло има двойник, наречен етерно тяло, проникващо в него и преливащо извън него. Така всеки крайник от нашето тяло има свой двойник. Например двойното ни тяло прониква в нашата ръка и прелива извън пръстите й. И ако един музикант умее, чрез мисълта си, да прониква с етерната си ръка в инструмента си до степен, че импрегнира дървото, струните...., този инструмент ще трепти различно. Отвъд физическите звуци, един музикант е способен да произведе и други звуци, които са долавяни само от чувствителните хора.
Това важи и за гласа: когато певците пеят или говорят, заради извършената съзнателна или несъзнателна работа върху своето етерно тяло, те успяват да променят вибрациите в залата и дори във физическото тяло на слушателите. И ние също сме способни да оживим местата и хората благодарение на всичко излъчено чрез нашето етерно тяло."

"Il nostro corpo fisico, come ogni cosa nella natura, possiede un
doppio, chiamato “doppio eterico”, che lo penetra e lo
oltrepassa. Ogni membro del nostro corpo possiede così il suo
doppio. Il nostro braccio, per esempio, è penetrato da un doppio
eterico che oltrepassa il limite delle dita; e se un musicista,
ad esempio un violinista, ha imparato a introdurre col pensiero
il suo braccio eterico nel suo strumento, tanto da impregnarne
il legno e le corde… quello strumento vibra in modo diverso. Al
di là dei suoni fisici, un musicista può produrre altri suoni
che le persone sensibili percepiscono.
La stessa legge esiste per la voce: quando certi artisti cantano
o parlano, a causa del lavoro che coscientemente o inconsciamente
hanno fatto sul proprio corpo eterico, essi riescono a cambiare
le vibrazioni nella sala e perfino nel corpo fisico degli
ascoltatori; e con tutto quello che emana da noi attraverso il
nostro corpo eterico, anche noi possiamo animare i luoghi e le
creature. "
"Come ogni cosa nella natura, il nostro corpo fisico possiede un doppio, chiamato “doppio eterico”, che lo penetra e lo oltrepassa. Ogni membro del nostro corpo possiede così il suo doppio, ha la sua controparte. Il nostro braccio, per esempio, è penetrato da un doppio eterico che oltrepassa il limite delle dita; e se un musicista, ad esempio un violinista, ha imparato a introdurre col pensiero il suo braccio eterico nel suo strumento, tanto da impregnarne il legno e le corde… quello strumento vibra in modo diverso. E se un musicista è in grado, attraverso il pensiero, penetrare con la mano eterea nel suo strumento  tanto da impregnarne il legno e le corde.... questo strumento vibrerà diverso. Al di là dei suoni fisici, un musicista può produrre altri suoni che le persone sensibili percepiscono. 
Questo vale anche per voce, quando certi artisti cantano o parlano, a causa del lavoro che coscientemente o inconsciamente, hanno fatto sul proprio corpo eterico, essi riescono a cambiare le vibrazioni nella sala e perfino nel corpo fisico degli ascoltatori; e con tutto quello che emana da noi attraverso il nostro corpo eterico, anche noi possiamo animare i luoghi e le creature."
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov