venerdì 25 marzo 2016

Gloria del Cristo - alla quale ci possiamo associare / Glory of Christ - with which we can associate ourselves / Herrlichkeit Christi - mit der wir uns in Verbindung bringen können / Măreția lui Hristos - la care ne putem asocia și noi

"Accettando di morire sulla croce, Gesù ha compiuto un sacrificio su cui dobbiamo meditare al fine di misurarne tutta la grandezza e associarci a esso con il pensiero. Tuttavia nella nuova vita che ora il Cristo ci propone, non si consiglia di indugiare sul supplizio della croce, poiché il Cristo si manifesta anche attraverso la luce, la bellezza e la gioia. Nella nuova cultura, è il pensiero della gloria del Cristo che deve nutrire la nostra vita interiore. Il Cielo si rallegrerà vedendo che smettiamo di baciare la polvere e di inginocchiarci davanti a dei sepolcri, poiché ci ha destinati all'avvenire più grandioso.
Se esistono dei morti di cui è necessario occuparsi, non sono quelli dei cimiteri, ma quelli che sono sepolti nel nostro mondo interiore: le nostre vecchie abitudini e le nostre vecchie concezioni erronee. Sono quelli i morti che dobbiamo cercare, per farla finita con loro. Quando ci riusciremo, entreremo anche noi nella gloria del Cristo. "

"By accepting to die on the cross, Jesus made a sacrifice, and we must meditate on this in order to measure the grandeur of it, and to link ourselves to it through thought. But in the new life which the Christ is now proposing, it is not recommended that we dwell on the suffering of the cross, because the Christ also manifests through beauty, joy and light. In the new society, it is thoughts of the glory of Christ that must nourish our inner life. Heaven rejoices that we no longer kiss the ground and kneel beside graves, because there is a more glorious future in store for us. 
And if there are dead to be tended to, it is not those in the cemeteries, but those buried deep inside us: our old habits and our old misconceptions. These are the dead we must seek out and be done with! When we succeed in this, we too will enter into the glory of Christ."

la Gloire du Christ à laquelle nous pouvons nous associer -
"En acceptant de mourir sur la croix, Jésus a fait un sacrifice que nous devons méditer afin d’en mesurer toute la grandeur et de nous y associer par la pensée. Mais dans la nouvelle vie que le Christ maintenant nous propose, il n’est pas préconisé de s’attarder sur le supplice de la croix, car le Christ se manifeste aussi par la lumière, la beauté, la joie. Dans la nouvelle culture, c’est la pensée de la gloire du Christ qui doit nourrir notre vie intérieure. Le Ciel se réjouira en voyant que nous cessons d’embrasser la poussière et de nous agenouiller devant des tombeaux, car Il nous destine au plus grandiose avenir.
S’il existe des morts dont il faut s’occuper, ce ne sont pas ceux des cimetières, mais ceux qui sont enfouis dans notre for intérieur : nos vieilles habitudes, nos vieilles conceptions erronées. Ce sont ces morts-là que nous devons chercher pour en finir avec eux. Lorsque nous y parviendrons, nous entrerons nous aussi dans la gloire du Christ."

"Indem er bereit war, am Kreuz zu sterben, brachte Jesus ein Opfer, über das wir meditieren müssen, um seine ganze Größe zu ermessen und uns in Gedanken damit in Verbindung zu bringen. Aber in dem neuen Leben, zu dem uns Christus jetzt auffordert, ist es nicht ratsam, sich mit dem Leiden am Kreuz aufzuhalten, weil Christus sich auch durch das Licht, die Schönheit und die Freude offenbart. In der neuen Kultur ist es der Gedanke an die Herrlichkeit Christi, der unser inneres Leben nähren sollte. Der Himmel wird sich freuen, wenn Er sieht, dass wir aufhören, den Staub zu küssen und vor Gräbern niederzuknien, weil Er für uns die wunderbarste Zukunft vorgesehen hat.
Wenn es Tote gibt, um die wir uns kümmern müssen, so sind es nicht die auf den Friedhöfen, sondern jene, die in unserem tiefsten Inneren verborgen liegen: unsere alten Gewohnheiten, unsere überholten und falschen Auffassungen. Diese Toten sollten wir aufspüren, um mit ihnen Schluss zu machen. Wenn uns das gelingt, werden auch wir in die Herrlichkeit Christi eingehen."

"Al aceptar morir en la cruz, Jesús hizo un sacrificio sobre el que debemos meditar para medir toda su grandeza y asociarnos a él con el pensamiento. Pero en la nueva vida que Cristo nos propone ahora, no es recomendable quedarse en el suplicio de la cruz, porque Cristo se manifiesta también, a través de la luz, de la belleza y del gozo. En la nueva cultura, es el pensamiento de la gloria de Cristo el que debe alimentar nuestra vida interior. El Cielo se alegrará al ver que dejamos de abrazar el polvo y de arrodillarnos ante las tumbas, porque nos destina el más grandioso futuro.
Si existen muertos de los que debemos ocuparnos, no son los de los cementerios, sino aquellos que están enterrados en nuestro fuero interior: nuestros viejos hábitos, nuestras viejas concepciones erróneas. Son éstos los muertos que debemos buscar para acabar con ellos. Cuando lo consigamos, nosotros entraremos también en la gloria de Cristo."


"Приняв смерть на кресте, Иисус принёс жертву, над которой нам нужно размышлять, чтобы оценить всё её величие и мысленно к ней присоединиться. Но в той новой жизни, что нам теперь предлагает Христос, не рекомендуется задерживаться на крестной муке, так как Христос проявляется также и через свет, красоту, радость. В новой культуре нашу внутреннюю жизнь должна питать мысль о славе Христа. Небо обрадуется, увидев, что мы перестали целовать прах и становиться на колени перед могилами, потому что Оно готовит нас к более грандиозному будущему.
Если и остаются мертвецы, которым нам нужно уделять внимание, то это не те, что лежат на кладбищах, а те, которые зарыты в глубине нас самих: наши старые привычки, наши ошибочные старые убеждения. Именно этих мертвецов мы должны отыскивать, для того чтобы с ними покончить. Когда мы этого добьёмся, мы также войдём во славу Христа."

"Ao aceitar morrer na cruz, Jesus fez um sacrifício sobre o qual nós devemos meditar, a fim de termos a noção de toda a sua grandeza e de nos associarmos a ele pelo pensamento. Mas, na nova vida que o Cristo agora nos propõe, não é preconizado deter-se no suplício da cruz, pois o Cristo manifesta-se também por intermédio da luz, da beleza, da alegria. Na nova cultura, é o pensamento da glória do Cristo que deve alimentar a nossa vida interior. O Céu regozijar-se-á, vendo que nós deixámos de beijar o pó e de nos ajoelhar diante dos túmulos, pois destinou para nós um futuro mais grandioso.
Os mortos de que devemos ocupar-nos não são os dos cemitérios, mas os que estão enterrados no nosso foro íntimo: os nossos velhos hábitos, as nossas velhas conceções erradas. São esses mortos que nós devemos procurar, para acabarmos com eles. Quando o conseguirmos, entraremos, nós também, na glória do Cristo. "

"Δεχόμενος ο Χριστός να πεθάνει επάνω στον σταυρό, έκανε μια θυσία που πρέπει να γίνει αντικείμενο του διαλογισμού μας, προκειμένου να συλλάβουμε όλο το μεγαλείο της και να συμμετέχουμε νοερά σ’ αυτήν. Στη νέα ζωή όμως την οποία μας προτείνει ο Χριστός, το ζητούμενο δεν είναι η εμμονή στον σταυρικό θάνατο, αφού ο Χριστός εκδηλώνεται και μέσα από το φως, την ομορφιά και τη χαρά. Στα νέα ήθη, την εσωτερική μας ζωή πρέπει να τροφοδοτεί η σκέψη της δόξας του Χριστού. Ο Ουρανός θα χαίρεται βλέποντας ότι πάψαμε ν’ αγκαλιάζουμε το χώμα και να γονατίζουμε εμπρός στα μνήματα, επειδή μας προορίζει για το μεγαλειωδέστερο μέλλον.
Οι νεκροί με τους οποίους πρέπει να ασχοληθούμε δεν είναι αυτοί που βρίσκονται στα μνήματα, αλλά αυτοί που είναι παραχωμένοι μέσα στη συνείδησή μας: οι παλιές μας συνήθειες, οι παλιές λανθασμένες αντιλήψεις μας. Αυτούς τους νεκρούς πρέπει να αναζητήσουμε ώστε να τελειώνουμε μαζί τους. Όταν το πετύχουμε, θα εισέλθουμε κι εμείς στη δόξα του Χριστού."

"Acceptând să moară pe cruce, Iisus a făcut un sacrificiu la care trebuie să medităm pentru a-i înțelege întreaga măreție și să i ne asociem cu ajutorul gândului. În noua viață pe care Iisus ne-o propune acum, nu este însă preconizat să rămânem la sacrificul de pe cruce, fiindcă Hristos se manifestă și prin lumină, frumusețe, bucurie. În noua cultură, gândul măreției lui Hristos trebuie să ne hrănească viața interioară. Cerul se va bucura văzând că încetăm să sărutăm urna cu cenușă și să îngenunchem în fața mormintelor, fiindcă El ne pregătește pentru cel mai măreț viitor.
Dacă există niște morți de care trebuie să ne ocupăm, ei nu sunt cei din cimitire, ci unii ascunși în forul nostru interior: vechile noastre obiceiuri, concepțiile noastre învechite și greșite. De acești morți trebuie să scăpăm. Atunci când vom reuși, vom pătrunde și noi în măreția lui Hristos."


De glorie van Christus, waarbij wij ons kunnen aansluiten -
"Doordat hij aanvaardde te sterven op het kruis, heeft Jezus een offer gebracht, waarover wij moeten mediteren, zodat wij heel de grootheid ervan kunnen peilen en er ons via de gedachte bij aansluiten. Maar in het nieuwe leven dat Christus ons nu voorstelt, is het niet aan te bevelen om bij de kruisdood te blijven stilstaan, want Christus manifesteert zich ook door het licht, de schoonheid en de vreugde.
In de nieuwe cultuur moet de gedachte aan de heerlijkheid van Christus ons innerlijk leven voeden. De Hemel zal zich verheugen, als hij ziet dat wij niet langer het stof omhelzen en knielen bij de graven, want Hij heeft voor ons een grootse toekomst voorbestemd.
Als er doden zijn, waar we voor moeten zorgen, zijn het niet die van de kerkhoven, maar de doden die in ons binnenste begraven liggen: onze oude gewoontes, onze oude verkeerde opvattingen. Juist die doden moet je opzoeken om ermee af te rekenen! Wanneer wij hierin slagen, zullen ook wij deel hebben aan de glorie van Christus. "


"Водата се движи във "вените" и "артериите" на земята, за да я храни, така както кръвта се придвижва във вените и артериите на човешкото тяло. Водата е бяла, а кръвта – червена. Белият и червеният цвят притежават една и съща Божествена енергия, проявена чрез двата принципа: белия цвят за жената, червения цвят за мъжа в духовния свят, във физическия свят – червения цвят за жената, а белия – за мъжа.
Всъщност кръвта, която е червена, и водата, която е бяла, не са два различни принципа, а един и същ поляризиран принцип. Това се отнася и за огъня и светлината. Огънят е червен, а светлината – бяла, но те са от едно и също естество. Светлината произлиза от огъня, който я ражда. Докато кръвта произлиза от водата, която я създава. Значи долу бялото поражда червеното, а горе червеното – бялото. "
"L'acqua si muove nelle" vene "e" arterie "del terreno per alimentare il suo come il sangue si muove attraverso le vene e le arterie del corpo umano L'acqua è bianca e il sangue -.. rosso Il colore bianco e rosso hanno lo stesso energia divina manifestata da due principi:. bianche per le donne, rosso per l'uomo nel mondo spirituale nel mondo fisico - rosso per la donna e nero - per l'uomo 
, infatti, il sangue che è di colore rosso, e l'acqua che è bianco, . non due principi differenti, lo stesso principio si applica polarizzata al fuoco e accendere il fuoco è rosso e la luce -. bianca, ma sono della stessa natura la luce viene dal fuoco, che ha dato alla luce durante.. sangue viene dall'acqua che crea così di seguito solleva rosso top bianco e rosso -. bianco ".

Nessun commento:

Posta un commento