sabato 18 aprile 2015

Solitudine - un rimedio: fin dal mattino aprirsi al mondo intero / Loneliness - a remedy: being open to the whole world from early in the morning / la Solitude - un remède : dès le matin s’ouvrir au monde entier / La Soledad - un remedio: abrirse al mundo entero desde que empezáis la jornada

"Quando al mattino vi svegliate, cominciate a sorridere al mondo intero. Salutate amichevolmente tutta la creazione: «Buongiorno, buongiorno, buongiorno…». Se prenderete questa abitudine, ben presto constaterete che anche se siete soli, in nessun momento della giornata avvertirete la solitudine, perché da ogni parte vi tornerà l'eco: «Buongiorno, buongiorno, buongiorno…».
È ogni mattina che occorre pensare a riprendere contatto con il mondo. Quando le persone escono di casa, perché interiormente sono tutte rattrappite? Vedono e sentono gli altri al loro passaggio, ma non li guardano, li ignorano… A maggior ragione non pensano che la terra intera è popolata da creature che meritano di ricevere almeno un pensiero amichevole, un augurio di buone cose: la luce, la pace, la gioia… È così difficile per loro aprirsi, sorridere e fare il primo passo? Aspettano che siano gli altri a farlo e, nell'attesa, si lamentano perché sono soli. Cambino atteggiamento e non si sentiranno mai più soli. "
"When you wake up in the morning, begin by smiling at the whole world. Greet all of creation in a friendly way – ‘Good morning, good morning, good morning…’ If you get into the habit of doing this, you will soon notice that, even when you are alone, at no point during the day will you feel lonely, because ‘Good morning, good morning, good morning…’ will be echoed back to you from all sides. 
Every morning, you should think about reconnecting with the world. When people go out, why are they all shrivelled up inside? They see and hear others on their way, but instead of looking at them they ignore them. So of course it doesn’t occur to them that the whole world is populated with God’s creatures, who deserve to be sent at least a friendly thought and wished good things – light, peace, joy, and so on. Is it so difficult for them to open up, to smile, to make the first move? They wait for others to do it, and meanwhile they complain of being lonely. If they changed their attitude, they would never feel lonely again."

"Quand vous vous éveillez, le matin, commencez par sourire au monde entier. Saluez amicalement toute la création : « Bonjour, bonjour, bonjour… » Si vous prenez cette habitude, vous constaterez bientôt que même si vous êtes seul, à aucun moment de la journée vous ne sentirez la solitude, car de partout vous reviendront des échos : « Bonjour, bonjour, bonjour… »
C’est chaque matin qu’il faut penser à reprendre contact avec le monde. Quand les gens sortent de chez eux, pourquoi intérieurement sont-ils tout recroquevillés ? Ils voient et entendent les autres sur leur passage, mais ils ne les regardent pas, ils les ignorent… À plus forte raison, ils ne pensent pas que la terre entière est peuplée de créatures qui méritent qu’on leur envoie au moins une pensée amicale, qu’on leur souhaite de bonnes choses : la lumière, la paix, la joie… Est-ce tellement difficile pour eux de s’ouvrir, de sourire, de faire le premier pas ? Ils attendent que ce soient les autres qui le fassent et, en attendant, ils se lamentent parce qu’ils sont seuls. Qu’ils changent d’attitude et ils ne se sentiront plus jamais seuls."

"Wenn ihr am Morgen erwacht, beginnt damit, der ganzen Welt zuzulächeln. Grüßt freundschaftlich die gesamte Schöpfung: »Guten Morgen, Guten Morgen, Guten Morgen…« Wenn ihr euch dies angewöhnt, werdet ihr bald feststellen, dass ihr in keinem Augenblick des Tages Einsamkeit empfindet, selbst wenn ihr alleine seid, weil von überallher die Echos kommen: »Guten Morgen, Guten Morgen, Guten Morgen…« Jeden Morgen muss man daran denken, sich wieder mit der Welt zu verbinden. Warum igeln sich die Leute innerlich ein, wenn sie aus dem Haus gehen? Sie sehen und hören die anderen zwar im Vorbeigehen, aber sie schauen sie nicht an, sie ignorieren sie. Und noch weniger denken sie an die gesamte Erde, welche mit Geschöpfen bevölkert ist, die es verdienen, dass man ihnen wenigstens einen freundschaftlichen Gedanken schickt, dass man ihnen gute Dinge wie Licht, Frieden und Freude wünscht. Ist es denn so schwierig, sich zu öffnen, zu lächeln und den ersten Schritt zu tun? Sie erwarten, dass die anderen es machen und beklagen sich dabei, alleine zu sein. Wenn sie aber ihre Haltung ändern, werden sie sich nie mehr einsam fühlen."

"Cuando os despertáis, por la mañana, empezad por sonreír al mundo entero. Saludad amistosamente a toda la creación: «Buenos días, buenos días, buenos días...» Si os acostumbráis a hacer eso, pronto constataréis que, aunque estéis sólos, en ningún momento de la jornada sentiréis la soledad, porque de todas partes volverá el eco a vosotros: «Buenos días, buenos días, buenos días...»
Cada mañana hay que pensar en volver a tomar contacto con el mundo. Cuando la gente sale de su casa, ¿por qué interiormente están tan encogidos? Ven y oyen a los demás, pero ni les miran, les ignoran... Y menos aún piensan que la tierra entera está poblada de criaturas que merecen que se les envíe al menos un pensamiento amistoso, que les deseen cosas buenas: la luz, la paz, el gozo... ¿Tan difícil es para ellos abrirse, sonreír, dar el primer paso? Esperan que sean los demás quiénes lo hagan y, mientras tanto, se lamentan porque están solos. Que cambien de actitud y nunca más se sentirán solos."

"Когда вы утром просыпаетесь, начните с улыбки, обращенной ко всему миру. Поприветствуйте дружески все творение: «Здравствуйте, здравствуйте, здравствуйте…». Если вы возьмете себе это за правило, вскоре вы заметите, что даже когда вы в одиночестве, ни на минуту в течение дня вы не почувствуете этого одиночества, потому что отовсюду к вам будет возвращаться эхом: «Здравствуйте, здравствуйте, здравствуйте…». 
Каждое утро нужно мысленно устанавливать контакт с миром. Когда люди выходят из дома, почему они внутренне так сжимаются? Они видят и слышат других, встреченных по пути, но они на них не смотрят, они их игнорируют. И по какой-то причине они не думают, что вся земля населена созданиями, заслуживающими, чтобы им послали хотя бы одну дружескую мысль, чтобы им пожелали чего-то хорошего: света, мира, радости… Разве так трудно для них открыться, улыбнуться, сделать первый шаг? Они ждут, когда его сделают другие, а в ожидании жалуются на свое одиночество. Пусть же они изменят собственное поведение, и они больше никогда не будут чувствовать себя одинокими. "

"Quando despertais, de manhã, começai por sorrir ao mundo inteiro. Saudai amigavelmente toda a criação: «Bom dia, bom dia, bom dia!…» Se criardes este hábito, em breve constatareis que, mesmo estando sós, em nenhum momento do dia sentireis solidão, pois de toda a parte vos chegarão ecos: «Bom dia, bom dia, bom dia!…»
Todas as manhãs se deve pensar em retomar o contacto com o mundo. Por que é que as pessoas estão tão fechadas em si próprias quando saem de casa? Elas veem e ouvem os outros com quem se cruzam, mas não olham para eles, ignoram-nos… Por maioria de razão, não pensam que a terra inteira está povoada por criaturas que merecem que lhes enviem ao menos um pensamento amigo, que lhes desejem boas coisas: a luz, a paz, a alegria… É assim tão difícil para elas abrirem-se, sorrirem, darem o primeiro passo? Elas esperam que sejam os outros a fazê-lo e, entretanto, lamentam-se porque se sentem sós. Se mudarem de atitude, já não se sentirão sós."

Eenzaamheid - een remedie: zich vanaf 's morgens openstellen voor de hele wereld -
"Wanneer je 's morgens wakker wordt, begin dan met te glimlachen naar heel de wereld. Breng een vriendelijke groet aan heel de schepping :"Goedendag, goedendag, goedendag…" Indien je deze gewoonte aanneemt, zul je weldra vaststellen dat, zelfs als je alleen bent, je op geen enkel ogenblik van de dag eenzaamheid zult voelen, want van overal zullen er echo's naar je terugkomen : "Goedendag, goedendag, goedendag…" 
Iedere morgen moet men eraan denken om opnieuw contact op te nemen met de wereld. Wanneer de mensen thuis vertrekken, waarom zijn zij dan helemaal in zichzelf gekeerd? Zij zien en horen de anderen voorbijgaan, maar zij kijken er niet naar, zij negeren ze… Nog veel minder denken zij eraan dat heel de aarde bevolkt wordt door schepselen die het waard zijn dat men hen tenminste een vriendelijke gedachte stuurt, dat men hen goede dingen wenst: licht, vrede, vreugde… Is het dan zo moeilijk voor hen om zich te openen, de eerste stap te zetten? Zij verwachten dat het de anderen zijn die de eerste stap zetten, en in afwachting daarvan beklagen zij zich dat ze alleen zijn. Dat ze van houding mogen veranderen, dan zullen ze zich nooit meer eenzaam voelen."

Singurătatea - un remediu: deschideți-vă încă de dimineață întregii lumi
"Dimineața, când vă treziți, începeți prin a surâde întregii lumi. Salutați cu prietenie întreaga creație: „Bună ziua, bună ziua... ” Dacă vă obișnuiți astfel, veți constata în curând că, și dacă sunteți singuri, nu veți simți singurătatea în nici o clipă a zilei, fiindcă din toate părțile vă vor reveni niște ecouri: „Bună ziua, bună ziua, bună ziua... ”
În fiecare zi trebuie să vă gândiți să reluați contactul cu lumea. Când oamenii pleacă de acasă, de ce sunt chirciți în interior? Ei îi văd și îi ascultă pe alții în calea lor, dar nu îi privesc, îi nesocotesc... Cu atât mai mult, ei nu se gândesc că întreg pământul este populat cu niște creaturi care merită să li se trimită cel puțin un gând prietenesc, să li se ureze ceva bun: lumina, pacea, bucuria... Oare este atât de greu pentru ei să se deschidă, să surâdă, să facă primul pas? Ei îi așteaptă pe alții să îl facă și, până atunci, ei se plâng că sunt singuri. Să-și schimbe atitudinea și nu se vor mai simți niciodată singuri."

"Το πρωί που ξυπνάτε, αρχίστε χαμογελώντας σε όλον τον κόσμο. Χαιρετήστε φιλικά όλη τη Δημιουργία: «Καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα.» Αν αποκτήσετε αυτήν τη συνήθεια, σύντομα θα διαπιστώσετε ότι, έστω κι αν είστε μόνοι, σε καμμιά στιγμή της ημέρας δεν θα αισθανθείτε μοναξιά, γιατί από παντού θα σας έρχεται ένας απόηχος: «Καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα.»
Κάθε πρωί πρέπει να σκέφτεστε την ανανέωση της επαφής σας με τον κόσμο. Γιατί οι άνθρωποι, βγαίνοντας από το σπίτι τους, είναι τόσο κλεισμένοι στον εαυτό τους; Βλέπουν και ακούνε τους περαστικούς, αλλά δεν τους κοιτάζουν, τους αγνοούν. Κι ούτε σκέφτονται βέβαια ότι όλη η γη κατοικείται από πλάσματα που, αν μη τι άλλο, αξίζουν μια φιλική σκέψη, μια ευχή για φως, γαλήνη, χαρά. Είναι λοιπόν τόσο δύσκολο για τους ανθρώπους να ανοιχτούν, να χαμογελάσουν, να κάνουν το πρώτο βήμα; Το περιμένουν απ’ τους άλλους, κι όσο περιμένουν τόσο θρηνολογούν που είναι μόνοι. Αν αλλάξουν στάση, δεν θα ξανααισθανθούν μοναξιά."



"Знаете ли каква е работата на Господ? Да посещава всички същества, за да внася в тях от своя живот и от своята Любов. Да, Неговата Любов прониква в цялото творение. А и вие също, защо не се опитате да дадете като него нещо хубаво от себе си на всички небесни и земни същества?
Можете да правите следното упражнение: например ваш близък чувства неразположение в областта на слънчевия сплит или има главоболие... С дълбоко чувство на любов поставете ръката си върху болното място – благодарение на вашата любов, всички възбудени частици, движещи се хаотично, постепенно ще се хармонизират и ще си отидат на мястото. Ако любовта ви е много силна, тъй като сте се научили да работите върху себе си, тогава тя ще даде резултат. В противен случай, разбира се, дори няма нужда да опитвате."







il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov

Nessun commento:

Posta un commento