mercoledì 16 dicembre 2015

Amore - i criteri della sua autenticità / Love - criterion for determining how authentic it is / l’Amour - les critères de son authenticité / El Amor - los criterios de su autenticidad / De liefde - de criteria van haar authenticiteit / Iubirea - criterii ale autenticității ei

"La questione della castità e della continenza generalmente viene posta male dalla religione. Perché? Perché in realtà l’atto d’amore di per sé non è né buono né cattivo: è solamente ciò che l’uomo e la donna sono in grado di farne. Se non hanno lavorato su se stessi per purificarsi, nobilitarsi e illuminarsi, con quell’atto comunicano al proprio partner certe influenze nocive. L’amore vero deve migliorare tutto nell’essere che amate, deve elevarlo, rafforzarlo, illuminarlo. Il fatto che poi si esprima fisicamente o meno è secondario. Si può amare qualcuno senza mai toccarlo, e tuttavia avvelenarlo con quell'amore.
C'è dunque una sola domanda che dovete farvi per valutare la qualità del vostro amore: grazie ad esso, l’essere che amate raggiunge la pienezza? Se deperisce, si indebolisce e perde la gioia di vivere, chiedetevi cosa abbiate fatto per rovinare quella creatura. Dovevate coltivarla come un fiore in un giardino, e ora non potete essere tanto fieri di voi. Non vi rimane altro che cercare di riparare ai vostri errori. Il vostro amore deve far crescere un essere. Se vedete che egli rifiorisce grazie al vostro amore, allora potete rallegrarvi e ringraziare il Cielo. "

"The subject of chastity and continence is generally badly addressed by religion. Why? Because in reality, the act of lovemaking is in itself neither good nor bad: it is simply what men and women are able to make of it. If they have not worked on themselves to become purer, nobler and more enlightened, they will only communicate certain negative influences to their partner through the act of lovemaking.
True love should improve everything in the person you love – it should uplift them, make them stronger and more radiant. Whether it is then expressed physically or not is secondary. You can love someone without ever touching them yet still poison them with your love. 
There is therefore only one question you should be asking yourself to determine the quality of your love: is the person you love blossoming because of it? If they are becoming sickly and weak and losing their love for life, ask yourself what you have done to harm this creature. You should have taken care of them as you would a garden flower, and there is nothing for you to be particularly proud of. The only thing you can do now is find out how you can repair your errors. The love you give must make the other person grow. Only when you see that they are blossoming thanks to your love can you then be glad and thank the heavens."

"La question de la chasteté, de la continence est généralement mal posée par la religion. Pourquoi ? Parce qu’en réalité l’acte d’amour n’est en soi ni bon, ni mauvais : il est seulement ce que l’homme et la femme sont capables d’en faire. S’ils n’ont pas travaillé sur eux-mêmes pour se purifier, s’ennoblir, s’éclairer, par cet acte ils communiquent à leur partenaire certaines influences nocives. L’amour véritable doit tout améliorer dans l’être que vous aimez, il doit l’élever, le renforcer, l’illuminer. Qu’il s’exprime ensuite physiquement ou non, c’est secondaire. On peut aimer quelqu’un sans jamais le toucher et l’empoisonner tout de même par cet amour.
Vous n’avez donc qu’une question à vous poser pour juger de la qualité de votre amour : est-ce que grâce à lui, l’être que vous aimez s’épanouit ? S’il s’étiole, s’il s’affaiblit, s’il perd sa joie de vivre, demandez-vous ce que vous avez fait pour abîmer cette créature. Vous deviez la cultiver comme une fleur dans un jardin, et vous n’avez pas de quoi être tellement fier de vous. Il ne vous reste plus qu’à chercher comment réparer vos erreurs. Votre amour doit faire grandir un être. Si vous voyez qu’il s’épanouit à cause de votre amour, alors seulement vous pouvez vous réjouir, et remercier le Ciel."

"Die Frage der Keuschheit, der Enthaltsamkeit wird von der Religion im Allgemeinen falsch gestellt. Warum? Weil der Liebesakt in Wirklichkeit an sich weder gut noch schlecht ist: Er ist ganz einfach das, was die Menschen fähig sind, aus ihm zu machen. Wenn sie nicht an sich selbst gearbeitet haben, um sich zu reinigen, zu vervollkommnen, zu klären, übertragen sie durch diesen Akt manche schädliche Einflüsse auf ihren Partner. Die wahre Liebe muss im geliebten Wesen alles verbessern, sie muss es erheben, stärken, erleuchten. Ob sich die Liebe danach körperlich ausdrückt oder nicht, ist zweitrangig. Man kann jemanden lieben, ohne ihn je zu berühren und ihn trotzdem durch diese Liebe vergiften.
Ihr müsst euch also nur eine Frage stellen, um die Beschaffenheit eurer Liebe zu beurteilen: Entfaltet sich das von euch geliebte Wesen dank dieser Liebe? Wenn es verkümmert, geschwächt wird, die Lebensfreude verliert, dann fragt euch, was ihr getan habt, um dieses Geschöpf zu schädigen. Ihr hättet es hegen sollen wie eine Blume im Garten und es gibt keinen Grund sehr stolz auf euch zu sein. Es bleibt euch dann nichts anderes übrig, als zu schauen, wie ihr eure Fehler wieder gut machen könnt. Eure Liebe muss ein Wesen wachsen lassen. Nur wenn ihr seht, dass es sich durch eure Liebe entfaltet, könnt ihr euch freuen, und dem Himmel danken."


"La cuestión de la castidad, de la continencia, generalmente está mal planteada por la religión. ¿Por qué? Porque en realidad el acto del amor en sí mismo no es ni bueno ni malo: solamente es el resultado de lo que el hombre y la mujer son capaces de hacer con él. Si no han trabajado sobre sí mismos para purificarse, para ennoblecerse, para iluminarse, con este acto comunican a su pareja ciertas influencias nocivas. El amor verdadero debe mejorarlo todo en el ser que amáis, debe elevarle, reforzarle, iluminarle. Que se exprese después físicamente o no, es secundario. Podemos amar a alguien sin tocarle jamás, y envenenarlo a su vez con este amor.
Sólo tenéis pues que plantearos una cuestión para juzgar sobre la calidad de vuestro amor: el ser que amáis, ¿acaso se desarrolla con vuestro amor? Si se marchita, si se debilita, si pierde la alegría de vivir, preguntaos qué habéis hecho para estropear a esta criatura. Deberíais haberla cultivado como una flor en un jardín, y no tenéis por tanto que sentiros demasiado orgullosos. Ahora sólo os queda buscar la forma de reparar vuestros errores. Vuestro amor debe hacer crecer a un ser. Si veis que se expande gracias a vuestro amor, entonces solamente podéis alegraros, y dar gracias al Cielo."
"Вопрос целомудрия, воздержания обычно неверно ставится религией. Почему? Потому что сам по себе любовный акт ни плох, ни хорош, он есть лишь то, что способны сделать из него мужчина и женщина. Если они не работали над собой, чтобы очиститься, сделаться благороднее, светлее, они воздействуют через этот акт на своего партнера негативным образом. Истинная любовь должна все сделать лучше в человеке, которого вы любите, она должна его возвысить, укрепить, осветить. А выражается ли она затем физически, это вопрос вторичный. Можно любить кого-то, даже не прикасаясь к нему, но, тем не менее, отравлять его этой любовью.
Вам нужно задать себе лишь один вопрос, чтобы судить о качестве вашей любви: расцвел ли благодаря ей любимый вами человек? Если он чахнет, слабеет, теряет радость жизни, спросите себя, что вы сделали, чтобы погубить это создание. Вы должны были его холить, как цветок в саду, и вам нечем особенно гордиться. Вам остается только стараться исправить свои ошибки. Ваша любовь должна заставлять человека расти. Если вы видите, как он расцветает благодаря вашей любви, только тогда вы можете радоваться и благодарить Небо. "
"Het vraagstuk van de kuisheid, van de onthouding, wordt over het algemeen verkeerd gesteld door de religie. Waarom? Omdat in feite de liefdesdaad op zich noch goed noch slecht is: hij is slechts wat de man en de vrouw ervan kunnen maken. Als zij niet aan zichzelf gewerkt hebben om zich te zuiveren, te veredelen, te verlichten, zullen zij door deze daad aan hun partner bepaalde schadelijke invloeden overdragen. De waarachtige liefde moet alles verbeteren bij het wezen dat je liefhebt, het moet hem verheffen, versterken, verlichten. Dat de liefde zich vervolgens fysiek uitdrukt of niet, is bijkomstig. Men kan van iemand houden zonder hem ooit aan te raken, en hem toch vergiftigen door deze liefde.
Je hoeft je dus slechts één vraag te stellen om de kwaliteit van je liefde te beoordelen: ontplooit het wezen dat je liefhebt zich dankzij je liefde? Als het wegkwijnt, als het verzwakt, als het zijn levensvreugde verliest, vraag je dan af wat je uitgericht hebt om dat schepsel te beschadigen. Je had het moeten verzorgen als een bloem in een tuin en dus heb je geen enkele reden om trots te zijn op jezelf. Er blijft je niets anders over dan na te gaan hoe je je fouten kunt herstellen. Je liefde moet een wezen doen groeien. Als je ziet dat het opbloeit dankzij je liefde, alleen dan mag je je verheugen en de Hemel danken."
"Problema castității, a abstinenței, este în general pusă prost de religie. De ce ? Pentru că, în realitate, actul iubirii nu este în sine nici bun, nici rău : el este numai ceea ce bărbatul și femeia sunt în stare să facă din el. Dacă ei nu au lucrat asupra lor înșiși pentru a se purifica, a se înnobila, a se lumina, prin acest act ei comunică partenerului lor anumite influențe nocive. Adevărata iubire trebuie să amelioreze totul în ființa pe care o iubiți, ea trebuie să o înalțe, să o întărească, să o ilumineze. Este secundar faptul că ea se va exprima apoi în mod fizic. Putem iubi pe cineva fără să îl atingem vreodată și să îl otrăvim cu această iubire. 
Așadar, aveți numai o întrebare să vă puneți pentru a judeca calitatea iubirii voastre: oare, datorită ei, ființa pe care o iubiți se împlinește? Dacă ea se ofilește, dacă ea slăbește, dacă ea își pierde pofta de viață, întrebați-vă ce ați făcut pentru a distruge această creatură. Ar fi trebuit să o cultivați ca o floare într-o grădină, și nu aveți de ce să fiți atât de mândri de voi. Vă rămâne să căutați cum să vă îndreptați greșelile. Iubirea voastră trebuie să facă să crească o ființă. Dacă vedeți că ea se împlinește din cauza iubirii voastre, numai atunci vă puteți bucura și mulțumi Cerului."
"Η θρησκεία θέτει κατά κανόνα με λάθος τρόπο το ζήτημα της σαρκικής αγνότητας και εγκράτειας. Γιατί; Επειδή στην πραγματικότητα η ερωτική πράξη δεν είναι καθ’ εαυτήν ούτε καλή ούτε κακή. Έχει απλώς την ποιότητα που είναι ικανοί να της προσδώσουν ο άντρας και η γυναίκα. Εάν δεν έχουν εργαστεί με τον εαυτό τους ώστε να εξαγνιστούν, να εξευγενιστούν και να φωτιστούν, μεταφέρουν βλαβερές επιρροές στον ερωτικό τους σύντροφο κατά την τέλεση της πράξης. Η αληθινή αγάπη πρέπει να βελτιώνει το κάθε τι στο πλάσμα που αγαπάτε, πρέπει να το εξυψώνει, να το δυναμώνει, να το φωτίζει. Είναι δευτερεύον το αν θα εκφραστεί σωματικά ή όχι. Μπορεί να αγαπάμε κάποιον και να τον δηλητηριάζουμε χωρίς το παραμικρό άγγιγμα.
Για να κρίνετε λοιπόν την ποιότητα της αγάπης σας, ένα είναι το ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσετε: το πλάσμα που αγαπάτε ανθίζει και αναπτύσσεται με την αγάπη σας; Αν μαραίνεται, αδυνατίζει και χάνει τη χαρά της ζωής, αναρωτηθείτε τί κάνατε και το καταστρέψατε. Οφείλατε να το καλλιεργείτε σαν λουλούδι στον κήπο σας, οπότε δεν πρέπει να είστε πολύ περήφανοι για τον εαυτό σας. Το μόνο που σας μένει είναι να βρείτε πώς θα επανορθώσετε τα λάθη σας. Ένα πλάσμα πρέπει να μεγαλώνει με την αγάπη. Αν βλέπετε ότι αναπτύσσεται χάρις στην αγάπη σας, τότε και μόνο τότε μπορείτε να χαίρεστε και να ευχαριστείτε τον Ουρανό. "
"A questão da castidade, da continência, é geralmente mal posta pela religião. Porquê? Porque, na realidade, o ato de amor não é em si bom nem mau: é simplesmente o que o homem e a mulher são capazes de fazer dele. Se eles não trabalharam sobre si mesmos para se purificarem, para se enobrecerem, para se iluminarem, por intermédio desse ato transmitirão ao parceiro certas influências nocivas. O amor verdadeiro deve melhorar tudo no ser que amais, deve elevá-lo, reforçá-lo, iluminá-lo. Se esse amor depois se expressar fisicamente, isso é secundário. Pode-se amar alguém sem nunca lhe tocar e, ainda assim, envenenar esse ser com o seu amor. 
Vós só tendes, pois, uma questão a colocar a vós próprios para ajuizar sobre a qualidade do vosso amor: graças a ele, o ser que amais cresce interiormente? Se ele enfraquece, se ele perde a alegria de viver, questionai-vos acerca do que fizestes para estragar essa criatura. Deveríeis tê-la cultivado como uma flor num jardim e não tendes razões para vos sentirdes orgulhosos convosco. Por isso, só vos resta procurar uma maneira de reparar os vossos erros. O vosso amor deve fazer crescer um ser. Só quando vos apercebeis de que ele cresce interiormente por causa do vosso amor é que podeis regozijar-vos e agradecer ao Céu."


"От две хиляди години християните повтарят, че Бог е Любов, но какво всъщност са разбрали от тази истина? Да твърдим, че Бог е Любов, означава да осъзнаваме, че Той всичко е дал на всички същества без изключение. Вие страдате, вие сте нещастен и се молите на Бога да ви помогне; вие мислите, че тук, сега, имате нужда от Неговата помощ и Той трябва да ви помогне. Но вие се лъжете, Бог не може нищо повече да направи за вас, защото Той вече всичко е направил. Създавайки човека, Той всичко е предвидил. Затова нищо повече не искайте.
Истинските синове на Бога нищо не искат, те знаят, че имат вече всичко. Ако искате ръце, за да работите, крака, за да вървите, очи, за да виждате, това е смешно, вие вече ги притежавате на духовно ниво, както и на физическо ниво. Вие трябва само да се молите да имате светлината, която ще ви покаже кой е най-добрият начин да ги използвате. "

il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov

Nessun commento:

Posta un commento